„Jestem sobą.
Na całym świecie nie ma drugiej takiej samej osoby. Istnieją ludzie, którzy są do mnie częściowo podobni, ale nikt nie jest dokładnie taki sam. Dlatego też wszystko, co ode mnie pochodzi, jest całkowicie moje, ponieważ to ja dokonuję wyborów.
Wszystko, co mnie dotyczy, należy do mnie: moje ciało, włączając w to wszystkie jego uczynki; mój umysł, oraz wszystkie moje myśli i przekonania; moje oczy wraz z wszelkimi obrazami, które spostrzegają; moje uczucia, jakiekolwiek by były: złość, radość, frustracja, miłość, rozczarowanie, podniecenie; moje usta i wszystkie słowa, które wypowiadają: uprzejme, miłe, czy szorstkie, poprawne i niepoprawne; mój głos, donośny lub łagodny; i wszystkie moje czyny w stosunku do innych i do mnie samej.
Do mnie należą moje fantazje, marzenia, nadzieje i lęki. Do mnie należą moje tryumfy i sukcesy, moje porażki i błędy. Ponieważ to wszystko należy do mnie, jestem w stanie dogłębnie poznać siebie. A dzięki temu - darzyć siebie miłością i żywić przyjazne uczucia w stosunku do każdej swojej części. Mogę sprawić, żeby wysiłek całej mojej osoby miał na celu moje dobro.
Istnieją takie aspekty mojej osobowości, które są dla mnie zagadkowe i nieznane. Ale dopóki darzę siebie miłością, mogę z odwagą i nadzieją próbować wyjaśniać to, czego nie rozumiem i poszukiwać sposobów lepszego poznania siebie samego.
Jakkolwiek wyglądam, brzmię, cokolwiek mówię i robię, myślę lub czuję w danym momencie, to jestem ja. Wszystko to jest autentyczne i ukazuje moją sytuację w danej chwili.
Kiedy spoglądam w przeszłość na to, jak wyglądałam i brzmiałam, co robiłam i mówiłam, czułam i myślałam, mogę uważać, że niektóre elementy nie pasują do całości. Mogę je odrzucić i stworzyć w ich miejsce nowe.
Jestem w stanie patrzeć, słuchać, czuć, myśleć, mówić i działać. Mam narzędzia niezbędne, aby przetrwać, nawiązywać kontakty z innymi, aby być twórczą, wprowadzać sens i ład w świecie, wśród ludzi i rzeczy, które są na zewnątrz mnie. Należę do siebie i dlatego też mogę sobą kierować.
Jestem sobą i jestem w porządku.”
„Deklaracja poczucia własnej wartości”, Virginia Satir
Ten cytat to deklaracja poczucia własnej wartości, a jednocześnie manifest akceptacji siebie z całym bogactwem: ciała, uczuć, działań,myśli, przekonań. Czy potrafiłabyś podpisać się pod tą deklaracją? Czy mogłaby stać się także Twoją?
Z tą akceptacją siebie bywa różnie, a ogromny wpływ na nią mają doświadczenia z naszego dzieciństwa i to, w jaki sposób okazywali nam swoją akceptację nasi rodzice i inne ważne dla nas osoby. Na bazie tych i kolejnych doświadczeń może wytworzyć się w nas warunkowe poczucie własnej wartości, czyli takie, które jest zależne od okoliczności i od innych osób, ich ocen, opinii i przekonań na nasz temat. Takie poczucie własnej wartości uzależnione jest od spełnienia określonych kryteriów, np. od tego, czy dość dużo zarabiamy, czy mamy męża i dzieci, czy robimy karierę zawodową. Podejmując różne zadania i osiągając swoje cele, chcemy udowodnić sobie i całemu światu, że jesteśmy coś warte. Takie poczucie własnej wartości jest bardzo chwiejne, zmienne, ponieważ kształtowane jest przez zewnętrzne, często zupełnie niezależne od nas czynniki. Tak naprawdę świadczy ono o tym, że nie mamy kontaktu ze swoim prawdziwym „ja” i naszą prawdziwą wartością.
Jest jeszcze drugi rodzaj poczucia własnej wartości, do którego odkrywania w sobie zapraszamy Cię w tej książce: to bezwarunkowe poczucie własnej wartości. Kobieta, która je posiada, w ocenie siebie jest wolna od zewnętrznych okoliczności, bierze odpowiedzialność za własne emocje i życie. Wie, że coś znaczy, miernikiem jej wartości nie są odniesione sukcesy, ale jej własna, prawdziwa tożsamość. Akceptuje w sobie wszystko, ufa we własne możliwości, ale
potrafi też prosić o pomoc. Ma do siebie zaufanie, wierzy we własną prawdę, z szacunkiem traktuje siebie i innych. Potrafi podejmować ryzyko i przyjmować porażki. Jest wolna od przymusu udowadniania swojej wartości, ceni siebie
za to, że jest. Jak pisze w swojej książce Eugenia Herzyk*: „Bezwarunkowe poczucie własnej wartości osiągamy wówczas, gdy potrafimy powiedzieć o sobie «Jestem wartościowa» i postawić kropkę. Nie musimy już wymieniać swoich mocnych stron, osiągnięć, spełnionych kryteriów, nie musimy udowadniać ani innym, ani sobie swojej wartości”. To stan możliwy do osiągnięcia w każdym momencie naszego życia. [...]
* E. Herzyk, Dorosłe dziewczynki z rodzin dysfunkcyjnych. Jak odnaleźć poczucie bezpieczeństwa, kobiecości i własnej wartości.
To fragment rozdziału z książki, którą napisałam wraz z Kamilą Kozioł “W poczuciu własnej wartości. Zbuduj swoją wewnętrzną siłę”. Więcej informacji o tej publikacji znajdziesz tutaj: https://annakosinska.pl/ Zapraszam do lektury!