"Almitra odezwała się znów i rzekła: - Powiedz nam o małżeństwie, mistrzu. A on rzekł:
Jako narodziliście się w jedności, tak i razem pozostaniecie na wieki.
Nawet gdy dni wasze rozproszą białe skrzydła śmierci, wciąż będziecie złączeni.
A w cichej pamięci Najwyższego także razem zostaniecie.
Ale bądźcie ze sobą tak, aby we wspólności trwał zawsze oddech przestrzeni.
Niech między wami tańczy wiatr Niebios.
Kochajcie się wzajem, lecz nie przemieniajcie miłości w więzy niewoli.
Dotykajcie brzegów dusz waszych jako morze swobodne.
Puchary wzajemnie sobie napełniajcie, ale z jednego pucharu nie pijcie.
Dzielcie się wzajem chlebem, nie pożywajcie jednej kromki.
Śpiewajcie i tańczcie razem i oddawajcie się wspólnej radości, ale pozwólcie sobie również na samotność.
Bo choć oddzielne od siebie, struny lutni drżą pieśnią jednaką.
Oddajcie sobie serca, ale nie zawłaszczajcie ich.
Bo tylko dłoń Życia może pomieścić serca wasze.
Bądźcie przy sobie, ale nie nazbyt blisko.
Przecież i kolumny świątyń stoją w oddzieleniu.
A dąb i cyprys nie rosną wzajem w drugiego cieniu."
Kahlil Gibran, "Prorok", tłum. Ernest Bryll