O odpowiedzialności za swoje życie
Każdy z nas ponosi odpowiedzialność za swoje życie: za swoje emocje, myśli, sens swojego życia. I jest w tym coś przerażającego, bo kiedy bierzesz na siebie tę odpowiedzialność, to nagle konfrontujesz się ze swoją samotnością. Nie możesz już nikogo obwiniać za życie, jakie prowadzisz. Owszem, Twoje dzieciństwo w określony sposób wpłynęło na Ciebie i Cię ukształtowało, ale gdy jesteś dorosły, przestaje to być wymówką. Tylko Ty – i nikt inny! – ponosisz odpowiedzialność za swoje życie. To jest ten punkt, w którym każdy człowiek musi dokonać egzystencjalnego wyboru: czy chcę wziąć na siebie tę odpowiedzialność, czy wolę pozostać ofiarą? Większość z nas natychmiast powie: „Oczywiście, że chcę być za siebie odpowiedzialny. Już zbyt długo byłem/byłam ofiarą i mam dość życia zależnego od innych.”
Noworoczny (i nie tylko noworoczny) "motywator". :)
Czas mija - tyle już za nami i tyle jeszcze do przeżycia, zobaczenia, odkrycia, zrobienia. ❤️
"I sens tylko ma dziś teraz i tu..."
Mówią o wpływie motyla,
Gdy burze ścinają las
Ja się uważnie pochylam,
Nad tym co zależy od każdego z nas.
Ukryta moc rodzinnych przekazów
“[…] Życie każdego z nas jest powieścią. Kiedy w swoim drzewie genealogicznym mamy wiele dziur, białych plam i wyrw, nie wiemy, kim tak naprawdę jesteśmy, i to jest dla nas szkodliwe. Każdy odczuwa żywą potrzebę znalezienia swojego miejsca, jak postaci na obarazie Gauguina “Skąd przychodzimy? Kim jesteśmy? Dokąd zmierzamy?”. Inaczej, jak pisał Musil, bylibyśmy jedynie absurdalną karykaturą samego siebie.”
Self-Reg, czyli jak pomóc dziecku (i sobie) nie dać się stresowi i żyć pełnią
Ta książka przyszła do mnie w momencie, gdy bardzo jej potrzebowałam. W chwili kumulacji silnych emocji, stresu, poczucia bezradności i frustracji. I jestem przekonana o tym, że warto, aby przeczytał ją każdy, kto w jakimkolwiek stopniu odczuwa stres i to, co się z nim wiąże. Albo kto choć raz pomyślał, że jego dziecko jest „niegrzeczne”, „złe”, „trudne”. Jej tytuł „Self-Reg, jak pomóc dziecku (i sobie) nie dać się stresowi i żyć pełnią możliwości” sugeruje, że jest skierowana tylko do rodziców, ale zdecydowanie, wg mnie, jej treść jest uniwersalna i może pomóc każdemu.
Dzieci wasze nie są dziećmi waszymi...
„Dzieci wasze nie są dziećmi waszymi.
Są bowiem synami i córkami Życia – ono pragnie siebie samego.
Zatem przez Was przychodzą, ale nie od was przychodzą. I chociaż są z wami, to do was nie należą.
Możecie dać im miłość swoją, lecz myśli waszych dać nie możecie. Albowiem one mają myślenie swoje.
Możecie zbudować dom dla nich. Ale tylko dom dla ciała, nigdy dla duszy. Ich dusze bowiem mieszkają w domu jutra, a tego domu nawet w snach nie możecie odwiedzić.
Więc możecie starać się być jak dzieci wasze, ale nie sprawicie, aby one się stały, jacy wy jesteście.
Życie ani nie zawraca, ani nie przedłuża dnia wczorajszego.
Jesteście niby łuk drżący, z którego dzieci wasze jak strzały posłano. A Łucznik widzi cel na drodze nieskończoności – napina was po to z całej mocy, aby strzały leciały daleko i szybko. Bądźcie więc ku radości napięci dłonią Jego.
On kocha i strzałę szybką, i łuk mocny kocha.”
K. Gibran, "Prorok"
"Powiedz nam o małżeństwie, mistrzu..."
Sukces w związku to nie prezent, zrządzenie losu, czy spadek...
Świadomi Rodzice i ich Szczęśliwe Dzieci
Świętujmy naszą kobiecość każdego dnia!
Kochane, celebrujmy kobiecość, bądźmy z niej dumne, doceniajmy to, że jesteśmy kobietami KAŻDEGO dnia. To moje dzisiejsze życzenia dla Was ❤